European Club Cup - Captains log 1

Bijgewerkt op: 27 okt

Door Michiel Jacobs

Draai de klok een paar maanden terug naar eind vorig schaakseizoen en de Koninklijke Wetterse Vrijpion wordt voor het eerst in zijn lange geschiedenis landskampioen. Je zou denken dat eeuwige roem en rijkdommen nu in het vooruitzicht liggen voor onze club maar dat valt toch serieus tegen. Een van de dingen die we wél als prijs krijgen, is een uitnodiging naar de Champions League van het schaken: De European Club Cup.

Dag 0: De lange reis naar Vrnjačka Banja

Al vroeg in de ochtend vertrokken we allen verspreid vanuit Vlaanderen en Zeeland met de trein richting Schiphol. Dat verliep nog vrij vlot, net als de vlucht naar Belgrado, maar dan hadden we nog een busreis voor de boeg. Vorig jaar in Albanië duurde dat nog een uur, dit jaar werden we meer dan drie uur lang door elkaar gerammeld. Met even rammelende honger sukkelden we tegen 21u30 het hotel binnen. Kapitein Tibo M. was nog net op tijd om de ploegopstelling voor de volgende dag door te geven en het buffet af te schuimen voor een paar koude frieten.

Ronde 1: Alle begin is moeilijk

Vol goede moed begonnen we ’s morgens voor te bereiden voor onze eerste tegenstanders, de Duitsers van Werder Bremen, die vier IM’s en twee FM’s in de strijd gooiden. Tot we merkten dat de wifi, die de avond voordien nog marcheerde, plat lag. Wou je internet, dan moest je naar de receptie of de eerste verdieping afzakken. Voorbereiden in de lobby, het is eens iets anders. En het probleem lijkt nog altijd niet helemaal opgelost.

Er was een mooi plaatsje voor ons gereserveerd in de grote toernooizaal, waar het slalommen was tussen de wereldtoppers. Nu en dan kwamen zelfs Ivanchuk of Fressinet eens naar onze borden kijken. We waren duidelijk de underdog tegen de Duitsers, met op elk bord zo’n 200 à 300 elo verschil. Maar na anderhalf uur spelen zag het er niet eens zo slecht uit. Tibo M. kreeg met zwart tegen een 18-jarige Nederlandse FM zijn voorbereiding op het bord. Hij rokeerde niet maar gooide een h5 naar de witte koning, zette druk in het centrum en stond gewoon heel goed. Ook Maarten stond prettig, met zwart tegen een IM. Michiel stond wel twee pionnen achter, maar dat was een zwarte tripelpion op de c-lijn: c6, c5 en c4.

Een uur later was het een ander verhaal. Tibo M. verloor een stuk en moest opgeven, de gekke c-pionnen werden Michiel toch fataal en ook bij Arno, Rene en Randy liep het mis. Maarten hield wel knap remise en redde de Wetterse eer. 5,5-0,5 was het harde verdict.

Ronde 2 : Met de hakken over de Ierse sloot

Bye bye wereldtop, de tweede ronde moesten we in een kleinere zaal op tien minuten wandelen spelen. Tegenstanders waren de Ieren van St. Benildus, die op twee ploegen na het laagst gerangschikt waren. Onze gezamenlijke voorbereiding bestond alvast uit een spelletje pool, en topbord Maarten nam een dagje vrij. Want dit kon niet mislopen, toch?

Dat viel tegen. Arno won wel vlot en snel op bord één, en bij Tibo M. werd het remise nadat zijn tegenstander met wit weinig ambitie toonde en alles afruilde, maar de rest speelde verre van foutloos. Bij Michiel begon een iets betere stelling gevaarlijk te kantelen en Tibo L. verloor een kwaliteit, al had hij daar wel goede compensatie voor. Randy kwam dan weer in de problemen toen hij een pionnetje meesnoepte. Hij offerde nog een toren voor tegenkansen, maar dat mocht niet baten: de Ieren haalden hun eerste overwinning binnen.

Dat was ook bijna bij Michiel het geval. Bijna, want in een verloren stelling waar zijn tegenstander enkel nog de genadeslag moest vinden, overzag die in tijdnood dat zijn loper op b7 hing. Stuk weg, aanval weg, en meteen een opgave. Toen Tibo L. even later zetherhaling forceerde, was de overwinning bijna binnen. René mocht gewoon niet verliezen.

En laat dat nu net zijn wat er leek aan te komen. Na een hele partij beter te hebben gestaan “en zeker zes à zeven kansen te hebben gehad om het in één zet te beslissen”, moest hij na een blunder rond de veertigste zet een dameschaak op f7 toelaten, en zag het er heel benard uit. Maar nadat zijn jonge tegenstander – met Belgische roots – het niet perfect speelde, schudde hij nog een eeuwig schaak uit zijn mouw. Ons vel gered, 3,5-2,5.

Ook onze Ierse tegenstanders hebben een verslag van het duel gemaakt. Zeker de moeite waard om eens te lezen! https://stbenilduschessclub.wordpress.com/2024/10/21/st-benildus-2%c2%bd-3%c2%bd-koninklijke-wetterse-vrijpion/

Ronde 3: Deense domper op dinsdag

Next up: de Denen van Nordkalotten, die niet wilden onderdoen voor onze lichtblauwe KWV-polootjes en zowaar in kostuum opdaagden, mét zakdoekje en clublogo erop geborduurd. Een ideetje voor ons, Luc?

Hun vestimentaire keuze beklaagden ze zich wel snel, want de speelzaal was een halve sauna. De organisatie zette de airco aan, maar merkte dat die veel te veel lawaai maakte en zette die dan maar meteen weer uit. Gelukkig voor de Denen was het overwicht op de borden zelf groot genoeg: ze hadden hun sterkste ploeg opgesteld, en dat betekende drie IM’s en drie FM’s. De Tibo’s stonden onder druk in de opening, en ook Maarten, René en Randy hadden een moeilijke stelling. Uitzondering was Michiel, die vijftien zetten voorbereiding op het bord kreeg, veertig minuten voorstond op de klok, en vlot remise haalde.

De passieve stellingen van Tibo M. en Tibo L. waren geen lang leven beschoren, en voor Maarten zat er geen nieuw puntengewin in tegen een IM. Randy spendeerde veel tijd om een lange variant uit te rekenen, maar miste een penning die zijn tegenstander a tempo speelde, waarna het ook snel uit was. René tot slot slaagde er wel in om een tweede halfje te redden: in een pionneneindspel belette hij de vijandelijke koning binnen te dringen. Een 5-1 nederlaag dus, de wet van de sterkste.